In 1995 startte Linda Ngido, een Tanzaniaanse onderwijzeres met de aantekening special education, MEHAYO, een centrum voor MEntal HAndicapped YOuth. In die tijd was het niet ongebruikelijk dat kinderen met een verstandelijke beperking opgesloten werden omdat mensen bang voor ze waren en er allerlei vreemde verhalen over deze kinderen
de ronde deden. In sommige gevallen wilden ouders wel voor hun kind zorgen maar waren ze financieel zo kwetsbaar dat ze niet in staat waren thuis te blijven om de verzorging van het kind op zich te nemen.

MEHAYO bood een perspectief voor deze kansarme en verstoten kinderen. In de loop der jaren vond er voorlichting plaats over deze verwaarloosde groep en ontstond er meer aandacht voor kinderen met een verstandelijke beperking. Momenteel is er een goede samenwerking tussen MEHAYO de Social Welfare afdeling in Morogoro.

De eerste groep kinderen met een verstandelijke beperking die onderdak vonden bij MEHAYO bestond uit 9 jongeren in de leeftijd van 6-16 jaar. De kinderen leerden in het centrum praktische vaardigheden, kregen creatieve vaardigheden aangeboden en verbouwden met behulp van lokale vrijwilligers en haar eigen kinderen de eigen groenten en hielden kippen. In samenwerking met buitenlandse vrijwilligers, uit onder andere Nederland, Noorwegen en Finland werd kennis uitgewisseld. Door de bijdrage van de vrijwilligers en enkele begunstigden kon MEHAYO uitgroeien tot het huidige aantal van 62.

Inmiddels heeft het centrum een groot stuk grond weten te bemachtigen dat 20 km buiten de stad Morogoro gelegen is. Hier wonen 19 volwassen leden van de MEHAYO groep. Sommigen van hen zijn getrouwd en hebben kinderen. Het streven is om voor een ieder een klein huisje met een eigen groentetuin in te richten. Hier worden mais, bonen, zonnebloemen en andere producten verbouwd die nodig zijn voor het dagelijks leven van de hele groep.

Het doel van MEHAYO is in de loop van de tijd veranderd. Was het eerste een toevluchtsoord voor verwaarloosde kinderen met een verstandelijke beperking, inmiddels is het een plek waar deze jongeren een toekomst hebben. Door mee te werken en zich nuttig te maken versterken ze hun gevoel van eigenwaarde. De ouderen onder hen zijn trots op hun eigen plekje op de boerderij en op hun eigen gezin.

Onlangs is het centrum voorzichtig begonnen met het terugplaatsen van kinderen in de eigen woonomgeving. In samenwerking met Social Welfare is het gelukt om 1 kind terug te laten keren naar huis.

De opname van kinderen in het centrum wordt niet actief gestimuleerd. Degene die geschikt zijn zullen, als ze de juiste leeftijd bereikt hebben, verhuizen naar Mkundi, waar ze begeleid kunnen wonen of in de woongroep of in een eigen huisje.

Terugplaatsing van jongere kinderen in het gezin blijft het streven van zowel het centrum als van Social Welfare. De grootste uitdaging zijn de financiële middelen waaraan het de overheid ontbreekt om deze activiteit te ondersteunen.